Waarom zou iedere vrouw een boudoirshoot moeten doen?
Dit is niets voor mij...
Ik weet nog precies het moment dat ik voor het eerst in aanraking kwam met boudoirfotografie. Mijn eerste reactie? Nee, dit is niets voor mij. Het voelde ongemakkelijk, bijna confronterend. Waarom zou iemand zich op deze manier laten vastleggen? Was het een cadeau voor hun partner? Een manier om zichzelf opnieuw uit te vinden? Ik begreep het niet. Maar ergens, diep vanbinnen, bleef het in men hoofd spelen.
​
Toch duurde het even voordat ik verder durfde te kijken. Dit voelde als een hele andere wereld in de fotografie, dan wat ik gewoon was. Maar vaker en vaker hoorde ik vrouwen die na een boudoirshoot zeiden: "Ik deed het voor mezelf. Om me krachtig te voelen, om mezelf mooi te zien." En dat bleef hangen. Want hoe vaak zien we onszelf echt? Hoe vaak staan we stil bij wie we zijn, zonder de ruis van verwachtingen en zelfkritiek?
​
Pas toen ik besloot de cursus boudoirfotografie bij Sunfield Academy te volgen, viel alles op zijn plaats. Tijdens de live dag stond ik tussen vrouwen die zich kwetsbaar opstelden, elkaar steunden, elkaar aanmoedigden. Ik zag hoe iemand, die zichzelf klein hield en twijfelde, met een rechte rug en een trotse blik terug naar huis ging. Dit was geen oppervlakkige ervaring. Dit was een transformatie. En ineens besefte ik: dit is veel groter dan ik dacht.
​
En toch... dacht ik nog steeds: dit is niets voor mij. Totdat ik zwanger werd.
Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit.
Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje, hield ik mijn groeiende buik het liefst verborgen. Niet omdat ik niet trots was, maar door de omstandigheden waarin ik me bevond. Ik paste me aan, maakte mezelf klein. Maar deze keer voelde alles anders. Moeder worden had me veranderd, mijn gezin kwam op de eerste plaats, en ik maakte daar zelf ook deel van uit. Waarom zou ik mezelf weer wegcijferen?
​
De beslissing om een boudoirshoot te doen, nam ik niet zomaar. Het was mijn man die de vraag stelde: Heb je al gedacht aan foto’s tijdens de zwangerschap? En eerlijk? Dat had ik. Maar de stap zetten… dat was iets anders. Ik kende fantastische fotografen, ik had mezelf omringd met een community, en toch voelde het als een enorme sprong buiten mijn comfortzone. Maar zodra hij de vraag stelde, wist ik: Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit.
​​
De spanning bouwde zich op naarmate de dag dichterbij kwam. Ik wist dat dit groot voor me was, maar ik voelde ook een soort opwinding. Gelukkig kende ik de fotograaf (Marjon Van Den Bos, een topboudoir fotografe die me alles wat ik over boudoir weet heeft geleerd) al, en vertrouwde ik haar volledig. Dus besloot ik: Geen verwachtingen, geen zelfkritiek. Alleen de ervaring. En dat was misschien wel het mooiste cadeau dat ik mezelf kon geven.
Op de dag zelf voelde ik die gezonde zenuwen, niet anders dan bij eerdere keren dat ik voor een camera stond in plaats van erachter. Maar pas dagen later kwam het echte besef. Ik keek terug op de ervaring en voelde iets wat ik eerder niet had verwacht: trots. Niet alleen op de foto’s die zouden komen, maar op mezelf. Dit was waarom vrouwen dit zouden moeten doen. Want hoe vaak kijken we in de spiegel en benoemen we wat we niet mooi vinden? Maar toen ik die eerste preview zag, dacht ik alleen maar: Ben ik dit? Kijk wat mijn lichaam kan.
Boudoir geen overbodige luxe
De dagen na de shoot bleven mijn gedachten teruggaan naar dat moment. Niet eens zozeer naar hoe ik eruitzag, maar naar hoe ik me voelde. Het besef groeide: deze ervaring ging niet over perfecte poses of hoe flatterend het licht viel. Het ging over zien. Niet alleen door de lens van een fotograaf, maar door mijn ogen.
​
En toen kwam de reveal. WOW! Was ik dit? Ik zat met mijn mond vol tanden naar het scherm te kijken. Het was alsof ik naar iemand anders keek. Maar gelijk was ik ook helemaal trots op mezelf.
​
Dat is wat boudoirfotografie doet. Het is geen luxe, geen overbodige verwennerij. Het is een herinnering aan wie je bent, in een wereld die je zo vaak vertelt dat je niet genoeg bent. Het is een moment van trots, vastgelegd in beelden die je eraan herinneren wanneer je het zelf even vergeet.
​
En dat is waarom ik geloof dat iedere vrouw een boudoirshoot zou moeten doen. Niet voor iemand anders. Niet als een cadeau voor een ander. Maar voor jezelf. Om je te laten zien hoe ongelooflijk krachtig, mooi, uniek, ... je bent.
​
Want als ik iets heb geleerd van deze ervaring, dan is het dit: schoonheid zit niet in perfectie, maar in hoe je jezelf durft te zien. En soms heb je daar gewoon een foto voor nodig.
​
Dus boek zelf een boudoirshoot want geloof me het voelt nooit de moment, maar net dat maakt het de moment!
