Wat heeft architectuur met fotografie te maken?
Hoe het begon
Iedereen heeft wel een moment dat ze zich plots oud voelt. Voor mij was dat toen ik
naar de hogeschool op weg was en een klein jongetje vroeg “Euh MEVROUW ...” Zijn
vraag ben ik al lang vergeten, maar ik herinner het me nog zo goed. Die eerste keer
aangesproken worden als mevrouw.
Ondertussen zijn we vele jaren verder en voel ik me dagelijks piepjong en stokoud,
hangt er maar vanaf wat ik aan het doen ben of tegen wie ik spreek. En als ik nu terug
denk aan hoe ik met fotografie begon, dan voel ik me ook plots weer oud. Want dat
kan niet dat ik al zo lang afgestudeerd ben... TOCH?
Maar op de HOWEST tijdens mijn eerste architectuurreis heb ik de liefde voor de
camera echt ontdekt. Mijn vader had een spiegelreflex gekocht die ik mocht
meenemen en natuurlijk kwam ik met een kaartje vol foto’s terug. De ene wat beter
dan de andere. En laat ons eerlijk zijn, die niet flaterende foto’s van medestudenten
zijn toch zo leuk!
Nadien was die camera nooit ver weg. Mee op reis, mee als we eens ergens naar toe
gingen, mee op de weekendjes met mijn nicht,... Steeds vaker nam ik hem dan ook
mee. Zelfs voor een korte wandeling met de hond.
Dus ja, zonder die architectuurreis was er waarschijnlijk geen Little Rebel Moments
geweest.
Wat na communiefoto's?
Uit het niets kreeg ik men eerste ‘opdracht’. “Hey seg, zou jij van onze zoon de
communiefoto’s willen nemen, hij wilt iets met wagens”. Oké en als je mij een
beetje kent dan weet je dat ik gek ben op mooie wagens en als ik dan ook nog
eens foto’s mag nemen ben ik helemaal blij. En als die vraag dan ook nog komt
van een van die medestudenten op architectuurreis komt ... Dan kan je toch geen
neen zeggen, dus zo gezegd zo gedaan.
Maar dan kwam dat stemmetje in mijn hoofd... Wil ik hier nu iets mee verder
doen? Wil ik meer dan eens voor vrienden communiefoto’s nemen? En dat
stemmetje werd maar luider en luider.
Maar hoe begin je aan zo iets? Hoe geraak je gestart? Hoe bouw je een portfolio
op? Of hoe krijg je klanten binnen. Voor een tijd won die innerlijke aansteller (zoals
Eliene van Sunfield Academy hem graag noemt). Maar in de loop van de zomer
trok ik mijn stoute schoenen aan en stuurde ik naar men vriendinnen. “Hé wie wil
op de foto?” Agenda er bij genomen, shoots gepland. Wat een verassing, ik vond
het TOP, ik wou meer!
Na heel lang twijfelen en echt op de allerlaatste moment schreef ik me in voor het
BUILD YOUR PHOTOGRAPHY BUSINESS programma van Sunfield Academy, de
BYPB! En was me dat eens even een goede beslissing (ja, dank je liefje voor die
extra push die ik nodig had!)
De start was gezet, maar wat ik in de komende maanden te wachten stond...
Daar was ik niet op voorbereid.
BYPB
Zoals ik al zei was de beslissing om me in te schrijven voor het Build Your Photography Business program niet eenvoudig, maar zodra ik de stap zette, voelde het meteen juist.
De ervaring was een emotionele achtbaan, ik heb mij geweldig gevoeld, ben diep gevallen, heb gehuild voor mijn computer (en ja ook tijdens live meet-ups.) Ik heb trots gevoeld en mijn medestudenten toegejuicht. Toch zou ik zonder aarzelen weer in de rij gaan staan om deze reis opnieuw te beginnen.
Deze cursus heeft mij niet alleen geholpen mijn 'waarom' te vinden, maar ook mijn unieke stijl als fotograaf. Het was een proces dat mij gevormd heeft tot de fotograaf die ik nu ben, iets wat ik mij voorheen nooit had kunnen voorstellen. Laat staan me fotograaf te noemen.
Maar hetgeen me nog het meest gevormd heeft zijn de vele kansen die ik heb gekregen om ervaring op te doen, van gestylde shoots tijdens de BYPB, tot het vastleggen van intieme momenten thuis en het portretteren van ondernemers, hebben diepgaand bijgedragen aan mijn ontwikkeling.
Zelfs eens zelf voor de lens staan, samen met een medecursist of alleen met een statief, heeft een nieuwe dimensie toegevoegd aan mijn fotografie.
Iets wat ik me een jaar geleden niet eens had kunnen voorstellen!
Het verhaal van Anstor
Wie mijn brochure gelezen heeft kent waarschijnlijk het verhaal van Anstor wel.
Maar eigenlijk is het verhaal van Anstor veel meer dan dat. Het is ons gezin, ons bedrijf (want ja, dat is onze bedrijfsnaam), onze toekomst. En waar het ons gaat brengen dat weet niemand. Maar laat ik je even vertellen waar de naam vandaan komt.
Anstor is een verbastering van de Schotse naam voor het dorpje Stoer, een prachtige plek met een even prachtige vuurtoren. Hier zette we enkele jaren geleden ons tentje op, en sindsdien heeft deze plek een unieke plek in onze harten.
Dus toen we een naam zochten voor ons bedrijf, met specialisatie in architectuur en fotografie, kwamen we al snel bij LightHouse uit. Maar we zouden geen Little Rebels zijn als we er niet een unieke draai aan gaven. En zo werd, LightHouse
vervangen door Stoer, door An Stor, door ANSTOR!
Een unieke naam, voor een uniek gezin, voor ons uniek bedrijf! Waaronder ik zowel mijn man help bij architectuurprojecten als mijn eigen vleugels uit sla onder Little Rebels by ANSTOR.
​
Dus zo zie je maar dat fotografie en architectuur perfect hand in hand kunnen.
